Karanlığın Gölgesi (1973)

Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Gördüklerimizin gerçek olup olmadığını bilemeyiz, gördüğümüze göre en azından bizim için gerçektirler. Peki gördüklerimiz eğer bize gönderilmiş işaretlerse onları doğru okumayı biliyor muyuz? Roeg’un Daphne du Maurier’den uyarladığı Büyü, sıra dışı bir hortlak hikâyesi gibi de algılanabilir, insan zihninin baskı altında kendi kendisine oynadığı bir oyun olarak da. Kızları boğularak ölmüş bir çift, adamın üstlendiği restorasyon işi için Venedik’e gider. Acılı anne geçirdiği travmayı atlatmak üzereyken âmâ bir kadının kehaneti yüzünden bir kez daha tedirginleşirler: Venedik’i hemen terk etmezlerse kocanın başına bir felaket gelecektir. Bu kehanete kulak asmayan adam bir süre sonra kırmızı giysili bir çocuk görmeye başlar.